Opowieść o sobie zacznę od mojego wielkiego sukcesu w grudniu 2018 roku, kiedy to zostałam Mistrzynią Polski rocznika 2008 w Dwuboju Nowoczesnym. Początek roku 2019 był bardzo spokojny i odbywały się standardowe treningi. Codzienna pobudka 5 rano, by zdążyć na poranny trening pływacki. Woda w basenie o tej porze dnia jest bardzo zimna, ale hartuje umysł i ciało. Trzy popołudnia w tygodniu, zajmują treningi strzeleckie i biegowe. Jest ciężko, lecz trzeba walczyć i przysłowiowo rozciągać dobę zegarową tak, by ze wszystkim zdążyć, bo nauka w szkole też jest dla mnie bardzo ważna. 

Nastał rok 2020, którego przebiegu chyba nikt z nas nie mógł przewidzieć nawet w najskrytszych wyobrażeniach. Nigdy nie sądziłam, że życie potoczy się zupełnie nowym torem. Nikt z nas nie był gotowy na to i nie przypuszczał, że wszystkie plany legną w gruzach. W styczniu odbywały się jeszcze regularne treningi i sprawdziany wytrzymałości. W lutym udało się jeszcze wyjechać na zgrupowanie zimowe do Pasymia i odbyć ciężkie treningi pływackie i biegowe w przepięknych rejonach Warmii i Mazur, tak by przygotować formę na nadchodzący sezon startowy, który, jak się miało wkrótce okazać … nie nastąpił. Nastał marzec, który wywrócił świat. Pandemia wirusa Covid19 została ogłoszona. Treningi pływackie i biegowe trzeba było zawiesić. Liczne zawody zostały odwołane. Domowa praca treningowa została zadana przez trenerów, realizowałam ją samodzielnie, we własnym zakresie, dopóki to było możliwe… Wkrótce okazało się, że nawet i to trzeba było pozostawić, bo nastąpił zakaz wychodzenia z domu i trudny, nowy czas. Tak zakończyliśmy rok szkolny. Jeszcze dobrze nie opadł kurz po zakończeniu roku, gdy udało się mi się zakwalifikować na zgrupowanie kadry wojewódzkiej młodzików do Nowej Rudy. Tam miałam okazję trenować z o wiele starszymi od siebie osobami i zdobywać szlify w nowych pięciobojowych konkurencjach: strzelaniu, czy szermierce. Było bardzo ciężko, lecz się nie poddaję i pokazuję, na ile mnie stać.

Dwa tygodnie minęły tak szybko, że nawet tego nie zauważyłam. Wreszcie  będzie odpoczynek, tak myślałam… Niestety, albo na szczęście, aby nie utracić wypracowanej formy, wkrótce rozpoczęło się klubowe zgrupowanie stacjonarne w Warszawie i urozmaicone treningi: bieg, szermierka, strzelanie i pływanie. Kolejne tygodnie wakacji minęły bezpowrotnie. 

W sierpniu odbyło się następne zgrupowanie, tym razem z klubem, gdzie trenuję na co dzień. Grafik dnia napięty, wcześnie rano pobudka, tak by zdążyć na trening pływacki, śniadanie, potem bieganie, strzelanie, szermierka i kolejny trening pływacki. Tak przez całe dwa tygodnie. Atrakcją były organizowane w tym samym czasie Międzynarodowe Zawody w Trójboju w formule LASER RUN, do których udało mi się zakwalifikować. Ta konkurencja różni się od zwykłego trójboju tym, iż w zwykłym trójboju strzelamy stacjonarnie, a w laser run biegniemy wyznaczony odcinek w zależności od kategorii wiekowej (np: 3x800m) i po każdym okrążeniu oddajemy 5 celnych strzałów do tarczy. W tych zawodach wystartowałam po raz pierwszy, razem z zawodnikami do lat 17, a ja mam 12! Niesamowite uczucie! Uważam, iż te zawody pokazały mi nad czym mam dalej pracować.

Pierwsze zawody po wakacjach odbyły się w Warszawie – „Międzywojewódzkie  Mistrzostwach Młodzików”,  gdzie zajęłam 1. miejsce w swoim roczniku, jak i pierwsze miejsce w globalnym zestawieniu dziewcząt. Mam plany sportowe i startowe na najbliższe miesiące, ale zobaczymy, czy uda się je wszystkie zrealizować w tym niepewnym czasie. Obecnie, jak wszystko będzie dobrze to czeka mnie start w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży, która ma mieć miejsce już w październiku, więc przykładam się do treningów, tak, by być w jak najlepszej formie na zawody. Trzymajcie kciuki!

Aleksandra Kazubska,

uczennica kl. VII A SP w Sękocinie